چند رباعى امام هشتم (ع)
دركوى رضا رضاى حق بايد جست
درمكتب اوهميشه حق بايد گفت
درمحضر پر فضيلت شمس شموس
آثار گنه ز سينه ها بايد شست
،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،
اى رئوفى كه خبر از همه دل ها دارى
انتظار است كه مرهم به دلم بگذارى
حرمت حضرت زهرا و گل روى جواد
نكند از من دل خسته نظر بردارى
،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،
فاطمه هستى وهم معصومه اى
حضرت حق را نكو محبوبه اى
بنت موسائى وهم اخت الرضا
هم كه گوئى زينب مظلومه اى
،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،
آئينه پاك حق نما را صلوات
وان سينه ی پر مهر و صفا را صلوات
بر منبع جود و فيض و احسان و كرم
آن قائد هشتمين، رضا را صلوات
مناجات دخترى نابينا
دخترى كو چشم بينايش نبود
راز دل مى گفت با رب ودود
كاى خدا اى خالق هر جزء و كل
خالق خوش چهره اى، با نام گل
كاش مى ديدم مراورا بى درنگ
اين گل زيباى بس خوش آب و رنگ
آفريدى ماه را در آ سما ن
تا زدائى ظلمت شب را به آن
هر كه در صورت ندارد مشكلى
جمله مى گويند: چون مه خوشگلى
ديده ام نبود كه بينم روبرو
آن درخشان چهره ی خوش رنگ و رو
هستم از ديدار شمست ناتوان
گر چه با تن حس كنم گرماى آن
هرم او باشد اگر چه پر شرر
ليك انوارش نيايد در نظر
گرچه چشمى نيست تا سويت كنم
يا كه دربان سر كويت كنم
خوب احساست كنم ازعمق جان
كان مهم تر، تا كه بينم بالعيان
اى خداى مهر، كن دردم دوا
لطف كن بر اين فقير بينوا
چشم مى خواهم نه از بهر نگاه
بر گل و خورشيد و هم بر روى ماه
مرحمت فرما به من، اى با كرم
تا ببينم روى پاك مادرم
آن كه جنت هست زير پاى او
نيست كس در منزلت همپاى او
ماه و خورشيد و گل و گلزارها
نزد حسنش كمترند از خارها
بارالها! كن عطائى، بر خطيب
تا شود از ياد مادر پر نصيب
یار می آید
قسم به عصمت زهرا كه يار مى آيد
ز بعد فصل خزان نوبهار مى آيد
اگر چه دست ستم كرده غنچه ها پرپر
دوباره چهره ی گل ها ببار مى آيد
ز قطره قطره خون شهيد راه كمال
هزار غنچه بر اين شاخسار مى آيد
تمام لاله رخان بر زمين فتاده وليك
دوباره جلوه بر اين لاله زار مى آيد
دهيد مژده بر اين باغبان دل خسته
عزيز قافله گلعذار مى آيد
به لطف حضرت يزدان اميدوارانيم
كه آن عزيز دل و غمگسار مى آيد
اگرچه خون به دل ما نموده خصم عنود
بر غم دشمن دون تك سوار مى آيد
شود چو شام سيه روزگار بدكاران
چرا كه فاتح هشت و چهار مى آيد
خطيب! مژده ی نصرت به اهل ايمان ده
كه مير فاتح ايزد مدار مى آيد